Lidmaatschap

Het is vrijdagmiddag 7 oktober. Ik besluit nog even de 50 kilometer ATB-route te fietsen van de Zantingh Tweewielers ATB-tocht die we organiseren op zondag 9 oktober. Op het 600 meter lange schouwpad bij Zwinderen komt mij een maaimachine tegemoet met hierop ons bestuurslid Ranal Kregel die bezig is het pad beter berijdbaar te maken. De voorbereidingen voor het uitzetten van de routes zijn begonnen! Zaterdagmorgen 8 oktober. Langs de Holtweg bij Zwinderen zijn een aantal leden bezig een obstakel in de route aan te leggen met behulp van een platte wagen en een groot aantal pallets. ’s-Middags verzamelen zich achter de garage van Gert Hammink diverse leden op de ATB. Even later vertrekken ze in 2-tallen met een tooi van wapperende oranje linten om hun middel om hiermee de beide routes uit te gaan zetten. In het Geeserbos, bij de heuvel op de voormalige speelweide, klinkt het geknetter van bosmaaiers. Op de heuvel wordt een technisch parcours uitgezet maar dit moet nog wel eerst berijdbaar worden gemaakt door leden van onze ATB commissie. Als het parcours er ligt wordt getest of het niet al te technisch is. Het blijkt dat het nogal wat moeite kost om deze hindernis te nemen met valpartijen tot gevolg. Besloten wordt dan ook het parcours hier en daar iets aan te passen waarna twee ATB’ers vele rondjes op het parcours rijden om hierin sporen aan te brengen (Gelukkig hadden ze een    E-ATBike). Zondagmorgen 9 oktober. De weersvoorspellingen komen uit: Veel zon en weinig wind. Het lijkt dus een prachtige dag te worden met hopelijk veel deelnemers. Op het terrein van VIOS(O) is onze sponsor Jan Zantingh al vroeg bezig om zijn stand in te richten. Gezamenlijk richten we de inschrijftafel in en plaatsen we de door een sponsor ter beschikking gestelde finishboog en hangen we de spandoeken van onze sponsoren op hun plek. Rond 8 uur verschijnt een groot aantal van onze leden ter plekke. De routecontroleurs vertrekken om te kijken of alle linten langs de route er nog hangen. Er ontstaat lichte paniek als blijkt dat een klein deel van de route niet goed is uitgezet. Gelukkig kan dit snel worden opgelost en daalt mijn bloeddruk weer. Al vroeg arriveren ook de eerste deelnemers aan de tocht. Parkeerwachten, oversteekhulpen en de bemanning van de pauzeplek nemen hun plaatsen in. We zijn er klaar voor! Bij de inschrijftafel is het een drukte van belang als tussen 9 en 10 uur de meeste deelnemers zich melden. Rond half 11 keert de rust terug en blijkt het deelnemersaantal rond de 150 te zijn uitgekomen. Inmiddels waait de geur van gebakken hamburgers over het terrein van VIOS(O). Dit ontgaat de terugkerende deelnemers niet en velen van hen laten zich de broodjes hamburger dan ook goed smaken. Aan het eind van de dag kijken we terug op een geslaagde tocht. Van de deelnemers krijgen we te horen dat ze de routes prachtig vonden. Ook de in de route opgenomen obstakels en hindernissen worden zeer gewaardeerd. Een mooi compliment voor onze ATB-commissie. Voor het organiseren van deze ATB-tocht moesten we een beroep doen op de inzet van veel van onze leden. Zonder morren is hier gehoor aan gegeven en hiermee prijzen we ons gelukkig. Gezamenlijk hebben we zo kunnen zorgen voor sportief plezier voor de deelnemers en een mooi resultaat voor onze clubkas. Zonder de hulp van onze leden en de bijdragen van onze sponsoren is het organiseren van een evenement niet mogelijk. Ik wil daarom iedereen die op welke wijze dan ook heeft bijgedragen aan het slagen van de Zantingh Tweewielers ATB-tocht heel erg bedanken. Henk van Veen

“Gisteren werd onder perfecte weersomstandigheden onze ATB-tocht verreden.Van de deelnemers werden veel complimenten ontvangen voor de mooie route in onze prachtige omgeving.Ook de in de route opgenomen obstakels werden goed ontvangen.Het organiseren van deze tocht werd mede mogelijk gemaakt door Zantingh Tweewielers, COOP Hebels en Dock 54 Mannenmode uit Nieuw-Amsterdam.Onze dank gaat uit naar onze sponsoren, alle vrijwilligers en de deelnemers die deze tocht tot een succes hebben gemaakt.” Henk van VeenVoorzitter Hesseler Fietsers Beste leden, Vandaag (9-10-2022)  hebben we onder perfecte weersomstandigheden onze ZantinghTweewielers ATB-tocht georganiseerd. Mede dankzij de inzet van velen vanjullie is het een geslaagde tocht geworden waarvoor we veel leukereacties hebben ontvangen. In totaal hebben we ongeveer 180 deelnemersmogen begroeten, iets minder dan waarop was gehoopt maar toch voldoendevoor een leuk bedrag in de clubkas. Langs deze weg wil ik namens het bestuur iedereen die, op welke wijzedan ook, een bijdrage heeft geleverd aan de tocht heel hartelijk danken. Henk van Veen

Toervereniging de Hesseler Fietsers Verslag 2-daagse Markelo Het is lang geleden dat ik weer eens een verslag heb geschreven over een fietsweekend van de Hesseler Fietsers. Als “oud voorzitter” kun je dan eens kijken in je eigen archief  wat er bijvoorbeeld 20 jaar geleden is georganiseerd. Welnu, in 2002 zijn we naar Amersfoort gereden om onze intrek te nemen in het Tulip Inn Hotel. Daar hadden we als bestuur 7 superior 2 persoons kamers gereserveerd voorzien van douche/toilet, tv, radio en telefoon. We deden het in die tijd niet voor minder. We reden daar op zaterdag Rondje Veluwe van 150 km en op zondag de Gelderse Vallei tocht van 135 km. Vier van de deelnemers van nu reden in 2002 ook mee, t.w. Rinze, Hendrik, Rudy en Jannes. Afgelopen weekend van 3 en 4 september was het dan zover. Na alle corona perikelen, waarin het ene na het andere plan de prullenbak in kon,  heeft het bestuur voor de leden weer eens een fietsweekend kunnen organiseren. Dit keer rond Markelo. De deelnemers die zich hiervoor hadden opgegeven zijn; Okko Dekker, Gert Hammink, Rudy en Rinus Hilbrands, Hans Hornstra, Ike Hylkema, Roelof Jeuring, Hendrik de Jonge, Lambert Jutstra, Rinze Lenstra, Rini Meppelink, Peter Moderkolk, Harm Pot, Henk van Veen, Berend Zwiers, Homme Prins (alleen zaterdag) en Jannes Heinhuis. Voor dit weekend had onze routespecialist Okko Dekker een tweetal mooie routes van elk 100 km op “papier” gezet. Gert Hammink had het onderkomen geregeld in Markelo, waar familie van hem groepsaccommodaties heeft voor wandelen, mountainbiken, paardrijden enz. Zaterdag 3 september zijn we met een zestal auto’s  naar Markelo gereden om onze intrek te nemen in groepsaccommodatie Ervemeendrikboer in Markelo. We zijn daar zeer gastvrij ontvangen met koffie en krentenstoet en hebben na het installeren in onze kamers de fietsen in orde gemaakt om de eerste ronde van het weekend te rijden. Nu is de schrijver van dit stukje slecht in het onthouden van plaatsnamen en alle andere soorten namen, dus toch maar even de routekaart erbij gepakt om enig commentaar in de toekomst te vermijden. Er wordt in zo’n mannengroep, net als bij vrouwen, nogal wat afgekletst en voordat  je het in de gaten hebt ben je onderwerp van gesprek. Voor vertrek heeft onze voorzitter Henk van Veen nog enkele welkomst woorden tot de groep gericht en is de groep, om veiligheidsreden, gesplitst in groep 1 en 2. Het tempo werd in dit geval bepaald door de langzaamste groep, groep 1. Deze eerste dag zijn we om een uur of half elf vertrokken  om via Haaksbergen, Eibergen en Beltrum naar Zieuwert te rijden om daar te lunchen. Tot zover allemaal rustige weggetjes door een landelijk gebied. Na de lunch zijn we via Mariënvelde, Ruurlo en Barchem weer terug gereden naar Markelo. Tot zover verliep alles rustig ware het niet dat we de Markelose berg over moesten waar een groot aantal “haantjes” zeer onrustig van werd. Groep 1 reed met een rustig tempo over de Markelose berg en werd halverwege voorbij gestormd door een niets ontziende horde genaamd groep 2. De haantjes zaten vol adrenaline en probeerden allemaal als eerste boven te komen. Zo had een ieder weer z’n pleziertje. Het  was bij Ervemeendrikboer zo geregeld dat je alle drankjes zelf kon pakken en noteren op je consumptiekaart, dus op goed vertrouwen, erg plezierig. Na gezellig een drankje te hebben gedronken zijn we gaan douchen en omkleden en gereed te maken voor de barbecue. De barbecue was goed verzorgd, gezellig  en smaakte prima. Na het eten hebben nog wat zitten kletsen tot Henk met het idee kwam om mexicaantje te spelen. Voor degene die het spel niet kent een kleine uitleg; Een spel met twee dobbelstenen voor het spel en één dobbelsteen per deelnemer voor de puntentelling. Iedere deelnemer start dus met zes punten. Het hoogste wat je kunt gooien is een één en een twee genaamd mexicaantje. Daarna volgen dubbel zes, dubbel vijf enz. Hierna vijfenzestig, vierenzestig, enz Bij mexicaantje in het spel draait de gene met de laagste worp twee punten terug en zonder mexicaantje 1 punt. Vallen er meerdere mexicaantjes in een spel dan wordt het een veelvoud van twee punten. Het aardige van het spel is dat een ieder met een stalen gezicht de beker “neerklapt” en roept dat hij hoge punten heeft. Blijkt dit niet zo te zijn dat is dat lachen natuurlijk. Een zeer gewaardeerde fietser van groep 2, rijdend op een Cube, had de pech dat er in één spel drie mexicaantjes vielen waarbij hij gelijk op nul stond. Nu was hij die avond zo wie zo niet zo gelukkig met zijn worpen. Het was in ieder geval met de nodige drankjes erbij een gezellige avond. Dag twee stond in het teken van de Holterberg wat tijdens de barbecue al werd besproken en waarbij allerlei strategiën naar voren werden gebracht om als eerste over de Holterberg te komen. Na een prima ontbijt zijn we om half tien vertrokken en wederom in twee groepen via de Holterweg, Slagendijk en Brummelweg onder de A1 door richting Holten gereden. Een deel van groep 1 had zich voorgenomen om via de Motieweg in Holten naar de Holterberg te rijden. De Motieweg heeft tegen het eind een stijgingspercentage van 10% wat daarna afvlakt. Met wat snelheid is dit best een lastige rakker. Onze Koga rijder van de Tramakker was nog best achter adem onder aan de Holterberg. Groep 2 is met een rustig tempo de Holterberg op gereden tot de grote man met de rode Trek voorbij kwam stormen en aanleiding gaf om het tempo te verhogen. Drie mannen konden volgen en bij een steeds hoger tempo waarbij de man op de rode Trek de elf (tandwiel) niet schuwde, was het hard werken om bij te blijven. Zoals overal is energie eindig en moest de man met de rode Trek capituleren en konden de twee Cannondales en de Scott kop over kop naar de Almeloseweg rijden om daar te wachten op de rest. Toen de groepen 1 en 2 compleet