De herfst is begonnen, regen en wind zijn aan de orde van de dag. Niet bepaald uitnodigende omstandigheden om een ritje op de fiets te maken. Toch proberen onze leden tussen de buien door nog maar de nodige kilometers te maken. Je moet immers wel de vorm zien vast te houden met een lange winterperiode in het vooruitzicht.

Onze ATB’ers hadden dit jaar hun 2-daagse in de Duitse heuvels. Een geslaagd weekend waarvan verderop in deze Sportblazer een verslag staat van één van de deelnemers.

Op 30 oktober hielden we onze jaarlijkse Sluitingsrit. Traditioneel betekent dit het einde van ons fietsseizoen. Dit jaar had onze routeman, Okko Dekker, voor de mannen op de fiets met het kromme stuur een tocht van 85 kilometer bedacht. De “bultenbroezers” had hij een tocht van 50 kilometer in het vooruitzicht gesteld. Of dit aan de route lag is niet duidelijk maar slechts twee van deze mannen kwamen opdagen. Voor hen reden om aan te sluiten bij de racers. In een mooi tempo gingen we met 24 man op pad om halverwege te genieten van koffie met gebak bij Plan Schoonhoven.  Hier toonde onze makelaar een onverwachte kwaliteit door behulpzaam te zijn in de bediening. Het ging hem goed af.

Na de pauze begonnen we aan de laatste 40 kilometer van de route. Aangekomen in Gees besloot onze wegkapitein te route wat in te korten, misschien omdat hij bang was dat de snert koud stond te worden bij café Deen. Niemand die tegensputterde, iedereen had dus kennelijk wel trek in een paar borden snert. Met de mooie fietsroute en de heerlijke snertmaaltijd hebben we op een gezellige wijze het fietsseizoen afgesloten. Rest ons alleen nog de uitreiking van de kilometerbokaal op 15 december. Wie zouden dit jaar de clubkampioenen worden? Dit jaar wordt de avond opgeleukt met een speciale gastspreker. Oud wielerprof Gert Jacobs zal met anekdotes en verhalen over zijn wielercarrière de aanwezige leden komen vermaken. Het belooft dus een leuke avond te worden met hopelijk een mooie opkomst van onze leden.

Henk van Veen

ATB-weekend Bernkastel-Wehlen. Kuitenkillers en Keller

Ook dit jaar organiseerden de atb’ers van de Hesseler Fietsers weer een mooi fietsweekend. Na de Harz, Eifel, Ardennen, Lake District, Sauerland en opnieuw de Eifel ging het dit jaar richting Duitse Moezelgebied. Van vrijdag 20 t/m zondag 22 oktober verbleven we met zeven fietsers in Bernkastel-Wehlen. In een hotel op een toplocatie, pal aan de Moezel, 50 kilometer ten Noorden van Cochem. Het was een ietwat uitgedunde groep. Dat had vooral te maken met werkverplichtingen of gezondheid van enkele clubgnoten die normaal sowieso meegaan. Heel leuk dat Lambert en Henk Timmerman (vader en zoon) uit Koekange deze keer meegingen. Ze waren enkele jaren geleden ook al eens mee geweest. Naast Lambert en Henk bestond het illustere gezelschap uit Arjen van der Werf, Jan van Boven, Erik Zwiers, Ranal Kregel en mijzelf.

Nog jaren mee
Erik, Arjen en ik waren op de ‘gewone’ atb, de anderen op de elektrische uitvoering. Die zijn vooral in bergrijke gebieden zoals rondom de Moezel inmiddels gemeengoed. En ja. Je wordt er minder moe op. De drie ongemotoriseerde jongens maakten daarover natuurlijk wel eens een grapje. Niet geschikt om hier te delen. En eigenlijk ook niet ter zake, want het is alleen maar leuk dat iedereen zijn eigen keus daarin maakt. Lambert, met 67 jaar de paternoster van het gezelschap kan op de e-bike nog jaren mee met onze uitjes.

Snurkers
We reden ’s ochtends, na wat ‘opstartpech’ (lichtje kapot, fiets niet bij Ranal gebracht), om 8.30 uur weg. Met de bus van Ranal (alle fietsen erin), en twee personenauto’s. Rond een uur of twee arriveerden we bij Moselhotel Sonnenuhr. Auto’s voor de deur, onze dure ‘machines’ veilig in de garage en inchecken in de twee grote 4-persoons familiekamers. Anticiperen op een kamerindeling zonder snurkers is kansloos…. En ja, als je misschien zelf ’s nachts ook wel eens een boompje doorzaagt, heb je weinig ze zeggen. Een flinke omvalborrel en oordopjes bieden dan uitkomst.

Oldtimers
Na het inchecken trokken de elektrieke boys er in de regen op uit voor een korte verkenningsrit. Erik, Arjen en ik wandelden in een half uur naar het Zylinderhaus, een museum met een enorme collectie oldtimers. Dat paste wel bij ons vonden we. Mooie DKW’s, Mercedessen,  Messerschmitts, Kreidlers, Zündaps, oude fietsen en nog veel meer. Zeker de moeite waard. Maar onervaren museumbezoekers als wij zijn, waren we na een uur toch al uitgekeken. Te korte spanningsboog. Dus dan maar naar de nabij gelegen Altstadt van Bernkastel-Kues. Een prachtige plek waar je wordt omringd door kleurrijke vakwerkgebouwen. We liepen een rondje door al die mooie straatjes en nuttigden een lekker biertje op een terras aan de Moezel.  En in een Weinkeller, ook aan de Moezel. Daarna pakten we de bus terug naar het Zylinderhaus want in het naastgelegen restaurant hadden we voor de hele groep gereserveerd.

Abendessen
Jan, Ranal, Lambert en Henk zaten daar al. In Duitsland kun je vaak goed uit eten voor niet al te veel geld. Gute Schnitzel mit Pfilzen, Rahm und Bratkartoffeln? Man findet es in Deutschland! En natuurlijk een lekker potje bier. Na een uitgebreid en gezellig Abendessen met de nodige alcoholische versnaperingen dachten we dat het beter was om maar eens terug naar het hotel te gaan. Dat gebeurde met z’n zevenen in de Skoda van Henk. Veel ruimte was er niet over. Lachen was het wel. Je kon overigens in de hele omgeving gratis met de bus die op veel plekken stopt. Mooi makkelijk, maar die reed niet op het moment dat wij naar het hotel wilden….

Hen bedde
Eenmaal in het hotel aangekomen pakten we nog een biertje in de hotelwoonkamer maar de fut was er uit. Mooi op tied ‘hen bedde’ ter voorbereiding op de grote dag. Die zaterdag hadden we zo’n 50 kilometer en minimaal 1000 hoogtemeters in de planning. Onze gids Ralph had die week daarvoor al afgezegd wegen ziekte en we konden zo gauw geen andere gids meer regelen. Via Komoot hadden we gelukkig voldoende routes beschikbaar. 

Strakke kuiten
Na het uitgebreide ontbijtbuffet stapten we zaterdag rond 9.30 uur op de fiets. We fietsen eerst richting Bernkastel-Kues en staken daar de Moezel over voor een mooie route ten zuiden van diezelfde Moezel. Het was mooi fietsen langs al die wijnranken! Met op het ene moment zwaar hijgend in een slakkengang van nog geen 10 km/u omhoog. En op het andere moment met soms wel 65 km/u met een klapperend jasje in de afdaling. Kuitenkillers noem ik het. Zo zou later op de avond blijken toen mij tijdens het eten de kramp in de kuiten  sloeg.

Piepkleine huiskamer
Naar een goed adresje voor een pauze en een kop koffie was het wel even zoeken. Maar we vonden de Dorfstube in Gornhausen. Een piepkleine huiskamer met barretje, een Kaffeemaschine en een zeer aardige uitbater die het ons zichtbaar graag naar de zin wilde maken. We zaten er een half uur en vervolgden de route richting middagpauze. Na een aantal dichte deuren (op zaterdagmiddag bleek veel horeca gesloten) kwamen we bij een bakker die ook al bijna ging sluiten, maar nog wel belegde broodjes voor ons wilde maken. Op een bankje voor de deur werd de lunch genuttigd en zagen we het halve dorp voorbij komen om de weekendbestelling Torte und Kuche op te halen.

Avondetappe
Vanaf daar splitsten we de groep op. Ik fietste met Erik, Arjen en Lambert verder. Jan, Ranal en Henk kozen voor iets minder asfalt. We troffen elkaar weer bij dezelfde Weinkeller als waar we vrijdagmiddag ook eindigden. Deze keer werd de plaatselijke droge Moezelwijn uitgeprobeerd en die viel goed. Na een paar wijntjes, biertjes en non-alcoholica togen we terug naar het hotel om ons klaar te maken voor de avondetappe. In dit geval een bezoekje aan  Brauhaus Kloster Machern. Een prachtige locatie in een voormalig klooster waar je voor weinig lekker kunt eten en drinken. Het restaurant zit in het deel waar vroeger de kerk was met van die Duitse zithoekjes en in het midden een grote, koperen voormalige brouwketel. We vermaakten ons er prima. Maar ook nu was al bijtijds op de avond de fut er uit. Na een omvalborrel weer lekker ‘hen bedde’ om een goede nacht te draaien ter voorbereiding op de fietszondag.

Vaste Keller
Na het ontbijt ging de groep uiteen in een terrasdeel (Altstadt Bernkastel-Kues), het elektrieke fietsers deel (32 km, 1100 hoogtemeters) en het niet-elektrieke deel (33 km, 230 hoogtemeters). We troffen elkaar weer bij het hotel waar we de degradatiekraker FC Utrecht-Ajax keken en ons klaar maakten voor de terugreis. Nog wel even snel met z’n allen langs onze vaste Weinkeller om wat flesjes Moezelwijn voor thuis te scoren. Hoewel er in die omgeving op bijna elke honderd meter een wijnkelder is klonk ‘Diezelfde als gisteren graag!’ Met wat doosjes in de auto werd de terugreis ingezet. Aangezien Erik de pk’s onder zijn motorkap op de Duitse Autobahn wat lastig kon inhouden besloten we, na kort telefonisch contact met ‘de bus’, dat het gas op de lolly ging. Rond een uur of zeven werd ik weer netjes thuis in Gees afgeleverd en enige tijd later volgden Ranal en Jan met de fiets. Via de groeps-app constateerden we unaniem dat het een geslaagd weekend was. Ik zette de meegebrachte trockene Riesling koud en dronk samen met Liesbeth nog een lekker glaasje. Op naar het volgende uitje!     

Gert de Groot    

Onregelmatig trainen en bijeffecten! 

Vanochtend weer eens ‘gewoon’ gestart met ons ATB-cluppie bij Deen in Hessel’n! 

Dat ging niet zonder ‘slag of stoot’. Michel Lanjouw was te laat: fiets zoeken, een zoon die hem had buitengesloten terwijl hij nog maar voor de helft (de goeie helft) was aangekleed, een banaan vangen die na 5 weken probeerde uit de rugzak te ontsnappen. Mist is voor Iede met zijn astmatische klachten ook niet het beste weer. Gert uut Gies had aanvankelijk roest op de ket. Ook geen blijk van veelvuldig gebruik de laatste dagen. Erik Zwiers was nog het meest fit, ondanks ook wat minder trainingsuren. Maar wanneer je bij het afstappen bij de koffiestop moeite hebt om rechtop te komen is dat misschien ook niet het signaal van genoeg trainingsarbeid. Zelf sloeg ik ook wat weekenden over, waarvan de laatste door griepachtige verschijnselen. 

Gert had het gelijk al koud, dus fietsten we in Gies langs zien hoes veur een jassie.  Daar kreeg Michel ter plekke ook behoefte aan een jassie. Zijn maat is 3XL en die van Gert een M. Michel deed een poging en dat zorgde voor een reeks aan opmerkingen over de beelden die we erbij hadden. Een beetje het beeld dat doet denken aan jezelf in een korset proppen, waarbij een deel van je lichaam zijn eigen weg zoekt. En, met het risico dat je bij flink inademen scheurvorming krijgt in het krappe jassie op de rug. Toch wat effecten van onregelmatig presteren en onwennigheid met betrekking tot het weer. Na 2 km was het jassie weer uut. 

De rest van de tocht verliep relatief ‘vlekkeloos’ met uitzondering van de modder en het opspattende water. De mist zorgde voor mooie, soms mysterieuze plaatjes en langs het Linthorst Homankanaal was het de uitdaging om ongeschonden langs een forse stier te komen. 

De Bospub bij Lhee was ons doel voor de versnaperingen. Daarna terug via Gijsselte en Tiendeveen. Een mooie tocht met 70+ aan kilometers. Wel bijten, maar blij dat we weer los zijn. 

En, belangrijk, het was gezellig! 

Jan Zwiers