ATB-weekend Bernkastel-Wehlen. Kuitenkillers en Keller

Ook dit jaar organiseerden de atb’ers van de Hesseler Fietsers weer een mooi fietsweekend. Na de Harz, Eifel, Ardennen, Lake District, Sauerland en opnieuw de Eifel ging het dit jaar richting Duitse Moezelgebied. Van vrijdag 20 t/m zondag 22 oktober verbleven we met zeven fietsers in Bernkastel-Wehlen. In een hotel op een toplocatie, pal aan de Moezel, 50 kilometer ten Noorden van Cochem. Het was een ietwat uitgedunde groep. Dat had vooral te maken met werkverplichtingen of gezondheid van enkele clubgnoten die normaal sowieso meegaan. Heel leuk dat Lambert en Henk Timmerman (vader en zoon) uit Koekange deze keer meegingen. Ze waren enkele jaren geleden ook al eens mee geweest. Naast Lambert en Henk bestond het illustere gezelschap uit Arjen van der Werf, Jan van Boven, Erik Zwiers, Ranal Kregel en mijzelf.

Nog jaren mee
Erik, Arjen en ik waren op de ‘gewone’ atb, de anderen op de elektrische uitvoering. Die zijn vooral in bergrijke gebieden zoals rondom de Moezel inmiddels gemeengoed. En ja. Je wordt er minder moe op. De drie ongemotoriseerde jongens maakten daarover natuurlijk wel eens een grapje. Niet geschikt om hier te delen. En eigenlijk ook niet ter zake, want het is alleen maar leuk dat iedereen zijn eigen keus daarin maakt. Lambert, met 67 jaar de paternoster van het gezelschap kan op de e-bike nog jaren mee met onze uitjes.

Snurkers
We reden ’s ochtends, na wat ‘opstartpech’ (lichtje kapot, fiets niet bij Ranal gebracht), om 8.30 uur weg. Met de bus van Ranal (alle fietsen erin), en twee personenauto’s. Rond een uur of twee arriveerden we bij Moselhotel Sonnenuhr. Auto’s voor de deur, onze dure ‘machines’ veilig in de garage en inchecken in de twee grote 4-persoons familiekamers. Anticiperen op een kamerindeling zonder snurkers is kansloos…. En ja, als je misschien zelf ’s nachts ook wel eens een boompje doorzaagt, heb je weinig ze zeggen. Een flinke omvalborrel en oordopjes bieden dan uitkomst.

Oldtimers
Na het inchecken trokken de elektrieke boys er in de regen op uit voor een korte verkenningsrit. Erik, Arjen en ik wandelden in een half uur naar het Zylinderhaus, een museum met een enorme collectie oldtimers. Dat paste wel bij ons vonden we. Mooie DKW’s, Mercedessen,  Messerschmitts, Kreidlers, Zündaps, oude fietsen en nog veel meer. Zeker de moeite waard. Maar onervaren museumbezoekers als wij zijn, waren we na een uur toch al uitgekeken. Te korte spanningsboog. Dus dan maar naar de nabij gelegen Altstadt van Bernkastel-Kues. Een prachtige plek waar je wordt omringd door kleurrijke vakwerkgebouwen. We liepen een rondje door al die mooie straatjes en nuttigden een lekker biertje op een terras aan de Moezel.  En in een Weinkeller, ook aan de Moezel. Daarna pakten we de bus terug naar het Zylinderhaus want in het naastgelegen restaurant hadden we voor de hele groep gereserveerd.

Abendessen
Jan, Ranal, Lambert en Henk zaten daar al. In Duitsland kun je vaak goed uit eten voor niet al te veel geld. Gute Schnitzel mit Pfilzen, Rahm und Bratkartoffeln? Man findet es in Deutschland! En natuurlijk een lekker potje bier. Na een uitgebreid en gezellig Abendessen met de nodige alcoholische versnaperingen dachten we dat het beter was om maar eens terug naar het hotel te gaan. Dat gebeurde met z’n zevenen in de Skoda van Henk. Veel ruimte was er niet over. Lachen was het wel. Je kon overigens in de hele omgeving gratis met de bus die op veel plekken stopt. Mooi makkelijk, maar die reed niet op het moment dat wij naar het hotel wilden….

Hen bedde
Eenmaal in het hotel aangekomen pakten we nog een biertje in de hotelwoonkamer maar de fut was er uit. Mooi op tied ‘hen bedde’ ter voorbereiding op de grote dag. Die zaterdag hadden we zo’n 50 kilometer en minimaal 1000 hoogtemeters in de planning. Onze gids Ralph had die week daarvoor al afgezegd wegen ziekte en we konden zo gauw geen andere gids meer regelen. Via Komoot hadden we gelukkig voldoende routes beschikbaar.  

Strakke kuiten
Na het uitgebreide ontbijtbuffet stapten we zaterdag rond 9.30 uur op de fiets. We fietsen eerst richting Bernkastel-Kues en staken daar de Moezel over voor een mooie route ten zuiden van diezelfde Moezel. Het was mooi fietsen langs al die wijnranken! Met op het ene moment zwaar hijgend in een slakkengang van nog geen 10 km/u omhoog. En op het andere moment met soms wel 65 km/u met een klapperend jasje in de afdaling. Kuitenkillers noem ik het. Zo zou later op de avond blijken toen mij tijdens het eten de kramp in de kuiten  sloeg.

Piepkleine huiskamer
Naar een goed adresje voor een pauze en een kop koffie was het wel even zoeken. Maar we vonden de Dorfstube in Gornhausen. Een piepkleine huiskamer met barretje, een Kaffeemaschine en een zeer aardige uitbater die het ons zichtbaar graag naar de zin wilde maken. We zaten er een half uur en vervolgden de route richting middagpauze. Na een aantal dichte deuren (op zaterdagmiddag bleek veel horeca gesloten) kwamen we bij een bakker die ook al bijna ging sluiten, maar nog wel belegde broodjes voor ons wilde maken. Op een bankje voor de deur werd de lunch genuttigd en zagen we het halve dorp voorbij komen om de weekendbestelling Torte und Kuche op te halen.

Avondetappe
Vanaf daar splitsten we de groep op. Ik fietste met Erik, Arjen en Lambert verder. Jan, Ranal en Henk kozen voor iets minder asfalt. We troffen elkaar weer bij dezelfde Weinkeller als waar we vrijdagmiddag ook eindigden. Deze keer werd de plaatselijke droge Moezelwijn uitgeprobeerd en die viel goed. Na een paar wijntjes, biertjes en non-alcoholica togen we terug naar het hotel om ons klaar te maken voor de avondetappe. In dit geval een bezoekje aan  Brauhaus Kloster Machern. Een prachtige locatie in een voormalig klooster waar je voor weinig lekker kunt eten en drinken. Het restaurant zit in het deel waar vroeger de kerk was met van die Duitse zithoekjes en in het midden een grote, koperen voormalige brouwketel. We vermaakten ons er prima. Maar ook nu was al bijtijds op de avond de fut er uit. Na een omvalborrel weer lekker ‘hen bedde’ om een goede nacht te draaien ter voorbereiding op de fietszondag.

Vaste Keller
Na het ontbijt ging de groep uiteen in een terrasdeel (Altstadt Bernkastel-Kues), het elektrieke fietsers deel (32 km, 1100 hoogtemeters) en het niet-elektrieke deel (33 km, 230 hoogtemeters). We troffen elkaar weer bij het hotel waar we de degradatiekraker FC Utrecht-Ajax keken en ons klaar maakten voor de terugreis. Nog wel even snel met z’n allen langs onze vaste Weinkeller om wat flesjes Moezelwijn voor thuis te scoren. Hoewel er in die omgeving op bijna elke honderd meter een wijnkelder is klonk ‘Diezelfde als gisteren graag!’ Met wat doosjes in de auto werd de terugreis ingezet. Aangezien Erik de pk’s onder zijn motorkap op de Duitse Autobahn wat lastig kon inhouden besloten we, na kort telefonisch contact met ‘de bus’, dat het gas op de lolly ging. Rond een uur of zeven werd ik weer netjes thuis in Gees afgeleverd en enige tijd later volgden Ranal en Jan met de fiets. Via de groeps-app constateerden we unaniem dat het een geslaagd weekend was. Ik zette de meegebrachte trockene Riesling koud en dronk samen met Liesbeth nog een lekker glaasje. Op naar het volgende uitje!     

Gert de Groot