Drenthe fietsprovincie
De schoolvakanties zijn voorbij waardoor het dagelijkse leven zo langzamerhand weer zijn vaste patronen aanneemt. Voor velen zal de vakantieperiode niet helemaal hebben gebracht waarop was gehoopt. Het zomerweer liet ons behoorlijk in de steek. We hadden veel regen, wind en afhankelijk van waar je verbleef extreme hitte. Niet bepaald omstandigheden waarnaar je uitkijkt.
Op sportgebied was er wel veel te genieten. Bij diverse sporten wisten Nederlandse deelnemers prijzen in de wacht te slepen. De overwinning van de Nederlandse dames estafette-ploeg 4 x 400 meter tijdens het WK in Boedapest ligt ons hiervan nog het meest vers in het geheugen. Wat een prachtige eindsprint had die Femke Bol toch nog in de benen!
Op fietsgebied is inmiddels de Vuelta begonnen en van 20 tot en met 24 september wacht ons het EK wielrennen. Dit jaar wordt dit evenement gehouden in onze eigen provincie. Op vrijdag 22 september komen de beloften van de vrouwen en mannen zelfs door ons dorp. Drenthe probeert zich duidelijk als fietsprovincie te profileren. Als fietsvereniging zijn wij hier natuurlijk blij mee. Jammer is wel dat we zelf steeds meer moeite hebben om onze fietstochten georganiseerd te krijgen. Aan de organisatie hiervan worden steeds meer eisen gesteld met hoge kosten als gevolg. Hierdoor zijn we op een punt beland waarbij we ons afvragen of het nog wel alle moeite waard is om eigen tochten te organiseren. Heel erg jammer!
Henk van Veen
Verslag 2-daagse Aurich (Dtsl.)
In het weekend van 26 tot 27 augustus was het dan eindelijk zover, onze fiets 2-daagse vanuit het in Noord Duitsland gelegen Aurich. Met 14 deelnemers vertrokken we al vroeg naar de Jeugdherberg waar we dat weekend zouden verblijven. Hier aangekomen vielen ons de verbaasde blikken op in de ogen van de jeugdige voetballers die daar ook verbleven. Mogelijk werden deze veroorzaakt door de gemiddelde leeftijd van onze groep fietsers.
Na de nodige voorbereidingen te hebben getroffen vertrokken we voor onze eerste rit van 114 kilometer. Deze rit bracht ons door een gevarieerd landschap via Westerstede weer terug naar Aurich. In Westerstede hielden we een tussenstop bij een plaatselijk restaurant. Hier waren een aantal fietsers danig onder de indruk van de vrouwelijke bediening. Op een klein buitje na hielden we het die dag droog. Bij terugkomst in de “Jugendherberge” maakten we ons op voor de avondmaaltijd die genoten zou worden in een plaatselijk Grieks restaurant. De uitbater hiervan had kennelijk een voorgevoel gehad. We werden namelijk geplaatst in een afgescheiden gedeelte van het restaurant. Naarmate de avond vorderde bleek dat dit een goede keus was geweest. Het gezelschap werd namelijk steeds luidruchtiger en de verhalen steeds sterker.
Hoewel Aurich best een grote plaats is viel het nog niet mee om na het eten ergens een plek te vinden voor een “afzakkertje.” Een deel van het gezelschap keerde daarom terug naar de “Jugendherberge” om hier nog wat na te praten over de belevenissen van die dag. Een 4-tal doorzetters slaagde er na een uitgebreide zoektocht wel in een gelegenheid te vinden waar het die dag verloren gegane vocht kon worden aangevuld. Hier werd het nog heel gezellig (en laat) nadat onze gepensioneerde bouwvakker aan tafel was geschoven bij een jong stelletje dat met een kaartspel bezig was.
De volgende morgen moesten we al weer vroeg uit de veren. Die dag stond er een tocht van 107 kilometer op het programma met een pauzestop in het kustplaatsje Greetsiel. Kort na vertrek lieten de weergoden ons in de steek waardoor we onze regenkleding tevoorschijn moesten halen. Ergens schuilen was geen optie in het kale polder-landschap. Gelukkig werd het na een uurtje droog. Aangekomen in het prachtige Greetsiel lieten we ons de koffie en de apfelstrudel met ijs goed smaken. Na de pauze vervolgden we onze tocht weer richting Aurich. Door het vele gestuiter en gehobbel op de slechte wegen en paden op de route begaf het zadel van één van de deelnemers het. Handig als deze is werd het zadel gerepareerd waarbij de “tips” van de behulpzame “fietsvrienden” zeer welkom waren.
Terugkijkend op het weekend kunnen we spreken van een geslaagde 2-daagse. Er zijn geen ongelukken gebeurd en we hebben, ondanks de natte en slechte wegen, geen enkele lekke band gehad. Wel hadden we plezier en gezelligheid met elkaar en daarvoor zijn we op stap gegaan.
Henk van Veen
Te laat voor appeltaart!
De eerste echte tocht na het zomerreces met de groep had wat aanloopproblemen. Het regende behoorlijk, dus we stelden de starttijd een halfuurtje uit. Een late start dus, maar de groep is maximaal flexibel.
De tocht ging in westelijke richting, route Ruinen. Langs weilanden, waar de uien al geoogst zijn en de geur van de oogst goed waarneembaar is.
Het was nog wat onwennig. De één had een aantal weken niet gefietst, de ander in onvergelijkbare omstandigheden met het Drentse. Na een uur spraken een aantal al over de (appeltaart-)stop. Dat moest Ruinen worden. Maar na 2,5 uur moest de stop nog komen. De prachtige Ruinense atb-route hadden we al grotendeels weggetrapt. De kilometerstand stond op 52 en de klachten over een te late stop en trek in gebak namen toe.
Bij Luning’s Restaurant in Ruinen ploften we op het terras.
Er begon iemand over lunch in plaats van appelgebak. We deden eerst wat lacherig, maar gingen er daarna vol voor. Uitsmijters, omeletten, broodje paddo’s en broodje geitenkaas etc. Te laat voor appeltaart was onze gemeenschappelijke conclusie.
Nadat we het bakje koffie op tafel hadden, begon het te druppelen en vervolgens stevig te regenen. We aten de lunch uiteindelijk binnen.
Toch maar buienradar raadplegen! Code geel kwam in beeld. Met een onweersbui op de hielen van Ruinen richten Hessel’n en Aald’n. Het lukte ons aardig om de bui voor te blijven.
Thuis aangekomen, helaas te laat voor de lunch! Maar, maar, een mooie eerste after-vakantietocht en prima training voor #veldslagomnorg (100 km) met deze 83 km.
Jan Zwiers
