December is steevast de maand waarin we de avond van de uitreiking van de kilometerbokalen organiseren. Reikhalzend wordt hier door onze leden naar uitgekeken, nieuwsgierig als iedereen is naar de stand op de ranglijst. Dit jaar voor het eerst in jaren alleen een bokaal voor de clubkampioenen in de categorie race en ATB. Bij de racers is al jaren Okko Dekker de ultieme kilometervreter. Ook dit jaar was Okko weer de lijstaanvoerder met liefst 17207041117 gereden kilometers. Voor komend jaar kan Okko zijn borst echter nat maken, nieuw lid Joost Dirkson wist met 14997 gereden kilometers al aardig in de buurt te komen van Okko. Dat belooft wat volgend jaar.
Bij de ATB’ers hadden slechts twee leden hun kilometers doorgegeven. Of dit te maken heeft met schaamte over het geringe aantal verreden kilometers weten we niet. Het stelt wel wat teleur want elke zondag vertrekt er toch een aardig groepje ATB’ers voor hun rit door de omgeving. Ide Jutstra wist de bokaal dit jaar van de winnaar van vorig jaar, Jaap Naber, over te nemen. Met 2409 verreden fietskilometers mag hij zich weer een jaar lang clubkampioen noemen. Ide won deze prijs al voor de 6e keer.
De meeste leden hebben dit jaar toch wat minder kilometers gefietst als in het voorgaande jaar. Toch werden door onze leden in totaal toch nog 207041 kilometers weggetrapt. Verderop in deze Sportblazer een totaal overzicht van de rangschikking dit jaar.
Elke jaar staat er na de uitreiking van de kilometerbokalen een activiteit op het programma. Dit jaar hebben we ervoor gekozen een gastspreker uit te nodigen in de persoon van Gert Jacobs. Een paar dagen voor de clubavond ontvingen we een verontrustend telefoontje. Gert Jacobs bleek een dubbele afspraak te hebben en zou daarom niet komen spreken op onze clubavond. Lichte paniek maakte zich van ons meester. Hoe vind je zo kort voor tijd nog een waardige vervanger? Wim Jansen uit Sleen vond Erik Hulzebosch, u weet wel: “Hulzebosch, Hulzebosch, Erik Hulzebosch” bereid ons te komen vermaken. Nou dit is gelukt! Erik vertelde ons op humoristische wijze over het “nest” waarin hij geboren werd. Een gezin met 6 niet al te slimme kinderen waarvan hij de minst slimme was (zijn eigen woorden). Uiteraard bleef ook zijn carriére als marathonschaatser niet onbesproken. Als 14-jarige zonder enige ervaring de Elfstedentocht uitgereden en later zelfs 2e achter Henk Angenent in de Elfstedentocht van 1997. Hilarisch waren zijn anekdotes over zijn “onderhandelingen” met zijn kledingsponsors. Al met al een verhaal over hoe iemand met weinig tot geen opleiding met boerenslimheid succesvol kan zijn. Prachtig!
Henk van Veen
Liever geen tak in de nak?
Na uitgebreid overleg (3-appjes) besloten we vanochtend unaniem om de mountainbike tegen zichzelf te beschermen. Een algehele afgelasting voor ons als fietscluppie. We zijn soms ook zó verstandig!
Windkracht 6. Het is bovendien wel wat nat en ook dat is voor ons als sportieve fietsers geen pretje.
Dan maar op de ‘binnenfiets’, de spinningbike. Best lastig gemotiveerd te raken om op een fiets te gaan zitten die niet ‘vooruit’ gaat. Het heeft 1 voordeel, je bent sneller klaar of er klaar mee ????.
Voor het goede gevoel helpt het misschien om wel volledig in tenue te zijn.
De bidon is gevuld en gaan.
Nog snel even afstappen en de tv aan. Dat maakt het net iets leuker.
En weer door…!
Na 5 minuten kwam de gedachte op om het koffieapparaat maar vast aan te zetten. Dat had ook voor aanvang bedacht kunnen worden natuurlijk. Allemaal onwennigheid. Toch even stoppen…
En dan weer door…!
Na 10 minuten bedacht ik plotseling dat er niets bij de koffie is. Althans geen appelgebak (liefst zonder rozijnen). Hoe nu verder? Er sloop wat twijfel in mij. Zal ik het haar vragen? Niet doen dacht ik…. Maar voor ik het wist, vroeg ik: ‘moet je nog naar de winkel’? Nee, hoezo was het antwoord? Ooh niks, laat maar zei ik. De volgende gedachte kwam al weer in mij op. Misschien is het mogelijk alvast wat stukken te lezen tijdens het fietsen. Ik keek de kamer rond om de iPad te ontdekken. Helaas!
Dan maar concentratie op de TV…..
Ach, dom van mij. De hartslagmeter vergeten om te doen. ‘Op de rem dus, en richting slaapkamer om het ding te pakken’.
‘Dat schiet zo niet op’, kwam er als reactie uit de woonkamer. Klopt dacht ik!
En weer door…!
Na 20 minuten kreeg ik het te warm. Het is ook onwennig op zo’n stilstaande fiets in de woonkamer met ‘de kachel op 20’. Toch maar afstappen en een laagje kleding minder.
En weer door….!
Na 25 minuten flitste door mij heen: ‘we kunnen ook wel bij ma op de koffie gaan’. Kleine kans, maar misschien heeft ze wel zelfgemaakt appelgebak (het lekkerste appelgebak dat ik ken). Aarzelend doe ik het voorstel. Het wordt meteen omarmd. Hup, van de fiets af en omkleden. Gelukkig maar, want die ‘binnenfiets’ is ook niet alles.
‘Het ging niet echt lekker, geloof ik’, komt eruit de woonkamer van iemand die mij met de motivatie heeft zien worstelen. ‘Klopt, maar je moet toch wat, om niet ‘roestig’ te worden’, zeg ik terug.
En daar achter aan:
‘Het weer is ok wal echt beroerd. Het sturmt ja. Heb ok liever geen tak in de nak’.
Jan Zwiers
