Jubileum Hesseler Fietsers, deel 2
Zoals in de vorige Sportblazer al vermeld ontstond onze vereniging in 1978 vanuit een “wild” clubje van Hesseler fietsliefhebbers. Toch was het hiermee niet de eerste fietsclub die in Oosterhesselen actief was. In het tijdschrift van historische vereniging De Klenckerheugte van mei 2024 valt namelijk te lezen dat tussen 1954 en 1962 in ons dorp een bloeiende wielerclub bestond, genaamd “De Zandhazen”. Deze wielerclub werd opgericht door een zevental jongens van 10 tot 11 jaar oud uit de buurt ’t Klooster. De jongens speelden vaak in het bosje van Draaijers aan de Poelweg. Eén van de jongens beschikte over een jongensboek dat ging over een groepje jongens dat op een zandbaan een wielerbaan maakte en daar wedstrijden organiseerde. Dit sprak tot hun verbeelding en daarom werd door hen een in het bosje aanwezig wandelpad breder gemaakt en een wielerbaan aangelegd. Dit was het begin van een wielerclub die natuurlijk ook een naam moest hebben. Waarschijnlijk werd de in het jongensboek genoemde naam overgenomen: De Zandhazen.
Tussen 1954 en 1960 werden door De Zandhazen wielerwedstrijden georganiseerd op hun wielerbaan in het bosje van Draaijers. In de beginjaren deden aan de wedstrijden alleen jongens uit Oosterhesselen mee, dit in verschillende leeftijdsklassen.
De vaste wedstrijddag was 2e Pinksterdag. Het publiek moest vijf cent entree betalen. Het talrijke publiek kwam niet alleen uit Oosterhesselen, Gees en Zwinderen maar ook uit alle omliggende dorpen. Door de regionale pers werd regelmatig verslag gedaan van de wedstrijden.
Toen de bestuurders van De Zandhazen 16 á 17 jaar waren werd aan de wedstrijd een bromfietsrace toegevoegd. Met Solex, Berini, RAP en Kaptein Mobylette werd over het parcours gestoven.
Doordat de leeftijd van de enthousiaste en ervaren bestuurders toenam en ze vanwege studie en/of werk het dorp verlieten kwam er omstreeks 1960-1961 een eind aan de befaamde wielerclub De Zandhazen.
Het hele door Harm Abbing geschreven verhaal over de geschiedenis van De Zandhazen is te lezen in het tijdschrift van De Klenckerheugte van mei 2024. Een echte aanrader.
In de volgende Sportblazer een verslag uit de prille beginjaren van onze vereniging.
Henk van Veen
Opperbok, verbinding en ‘vaste plant of snijbloem’.
Vandaag op eerste Paasdag een in figuurlijke zin ‘uitgedund’ groepje. In letterlijke zin zou je daar wel iets op af kunnen dingen. Het was frisser dan we dachten, met een licht briesje uit het Noorden. We kozen voor een route richting Westerbork. Dat deden we door eerst een stukje route Noord-Sleen te doen en vervolgens de verbindingsroute naar de Col du Vam te kiezen. Het eerste stukje van de verbindingsroute viel ons zwaar en dat schept een band en geeft verbinding.
Even voorbij Wezuperbrug moesten we uithijgen. Kort tijd voor een goed gesprek. Het ging over de kinderen en hoe het zat met de verkering. Soms hebben vaders het daar over. Is er al aanhang? En lijkt het een blijvertje. Eén van de mannen citeerde in dat kader een bekende inwoner uit Gees: ‘Is’t een snijbloem of een vaste plant’. De conclusie was dat er geen zicht is op ‘vaste planten’. Behalve bij één van de maten, die inmiddels opa is.
We vervolgden de rit richting het prachtige Orvelte, waar een braderie zojuist van start was gegaan. We fietsten het dorp uit een stopten bij een weiland waar een aantal mooie Drentse Landgeiten liepen. Natuurlijk moest Gert (als mede Landgeitenhouder) even op de foto. Na enig aandringen en verschillende poses schoten we een mooi plaatje van onze ‘opperbok’ Gert met de geiten op de achtergrond. Met grote tevredenheid over het resultaat koersten we verder voor een koffiestop in Westerbork. Maar ook daar is het Pasen en waren de gelegenheden allen bezig met de paasarrangementen, te beginnen met de paasbrunches of paaslunches. Geen plek dus voor gebakshongerige mountainbikers. We vonden onderdak bij het Enjoy Hotel Ruyge Venne. Helemaal prima. We hadden voor ons doen daar wel een primeur. Namelijk: ‘Appelgebak en Drentse wafel met ROZE slagroom’.
De gesprekken die we gebruikelijk hebben tijdens de koffiepauze zijn van een onmetelijk niveau overigens (hoog of laag, vul maar in). Analytisch sterk, visionair en realistisch vinden we zelf. De verschillende onderwerpen worden middels een paar zinnen stevig en genuanceerd uitgediept. Het weer, de locatie, de paasvuren, Trump, fietsavonturen uit het verleden etc. Zo kwamen er tijdens deze stop herinneringen boven aan een lang weekend fietsen in de Harz. In het hotel namen we spontaan deel aan het sjoelen op 1 van de avonden, georganiseerd voor een grote groep gasten die tenminste anderhalf keer onze leeftijd hadden. Gezellige mensen in een Duits hotel vol Nederlanders. En gezellig, dat was het zeker! Het stijldansen daarna hebben we vervolgens wel overgeslagen.
We maakten na de koffiestop nog een kleine lus langs mooie gekleurde tulpenvelden. Het Paasgevoel kwam ook bij ons boven borrelen. In verbinding met de familie, ook leuk en gezellig. Daarom rap hen huus. Even rust, even niks. Ook wel eens goed
Jan Zwiers
