Woensdag 5 februari hoorden we het vreselijke bericht dat Jan Nibourg, uitbater van ons clubcafé, onverwachts was overleden. Niet te geloven! Jan was al sinds de oprichting van onze vereniging in 1978 lid. Hoewel hij al jaren niet meer meefietste droeg hij de vereniging al die tijd wel een warm hart toe. Hier is nu een einde aan gekomen. We gaan hem missen. Hilda, Ilse, Lianne en familie wensen we heel veel sterkte bij de verwerking van dit verlies.
Op vrijdag 10 januari waren we door onze sponsor, Zantingh Tweewielers uit Nieuw-Amsterdam, uitgenodigd voor een sleutelavond. Jan Zantingh gaf de aanwezige leden die avond tips en trucs voor het onderhoud van de fiets. Een leuke en leerzame avond die zeker voor herhaling vatbaar is.
Door de natte en winterse weersomstandigheden werd er de afgelopen periode wat minder gefietst. Logisch want valpartijen liggen dan op de loer. Tijdens een zaterdagrit op de ATB kregen twee van onze leden hiermee te maken. Een gebroken rib en een hevig bloedende hoofdwond waren het gevolg.
Op vrijdag 14 februari hielden we onze Jaarvergadering. Er waren veel afzeggingen vanwege wintersport- en griepperikelen. Mogelijk dat ook nog een aantal leden wegbleven vanwege Valentijnsdag. Ondanks dit werd de vergadering toch nog bezocht door 24 leden. Niet slecht voor een kleine vereniging als De Hesseler Fietsers.
Op de agenda stond die avond onder andere een voorgestelde verplichte statutenwijziging i.v.m. de Wet bestuur en toezicht rechtspersonen (WBTR). Binnenkort zullen de concept statuten in stemming worden gebracht waarna de gang naar de notaris zal worden gemaakt.
In de vergadering namen we ook afscheid van Ike Hylkema, onze penningmeester. Ike heeft deze functie 6 jaar naar alle tevredenheid vervuld maar vond het nu tijd om hiermee te stoppen. Gelukkig hebben we Harry Haan bereid gevonden de plek van Ike over te nemen. Ike werd bedankt voor zijn inzet en Harry werd welkom geheten in het bestuur.
Naast Ike was ook onze secretaris, Michel Lanjouw, aftredend. Michel had zich niet verkiesbaar gesteld. In de hierdoor ontstane vacature is op dit moment nog niet voorzien. Vanwege drukke werkzaamheden was Michel niet aanwezig op de vergadering en daarom zal op een later moment afscheid van hem worden genomen.
De komende tijd zal er ongetwijfeld wat meer gefietst gaan worden. Dit is ook nodig want de Koude Spierentocht van de WSV Emmen staat alweer voor de deur. Bovendien organiseren we op zaterdag 15 maart onze eigen Hesseler Voorjaarstocht. Dit jaar twee tochten van respectievelijk 70 en 120 kilometer. In de langste tocht is ook de beruchte Muur van Emmen opgenomen, een echte kuitenbijter. Beide tochten voeren de renners door het prachtige Bargerveen. We hopen daarom een mooi aantal deelnemers te mogen begroeten.
Henk van Veen
Gravelride zonder gravel. Zachte berm!
Uniek voor ons, maar gisteravond was de route al bekend. Een gravelride rond Hesseln. We startten vol goede moed. Na 20 km hadden we echter nog geen gravel gezien. Wel klinkers, asfalt, zandpaden en wat onbegaanbare wegen. We troostten ons met de gedachte dat het split in het asfalt ook best gravel genoemd mocht worden. De keuzeheer (AvdW) van deze route werd er weer wat door opgevrolijkt.
Bij Zweeloo, achter de voetbalvelden langs kwamen we de schoonouders van 1 van onze fietsmaten achterop. Gezellig samen wandelend, maar wel 150 meter achter elkaar aan 🤷♂️. We speelden met de gedachte om na te gaan of een bemiddelingspoging kon helpen. Toch maar door gefietst om zelf niet af te koelen.
Eindelijk, bij Witteveen, na 23 km een gravelpad. Volgens deskundigen in de groep zou er nog meer komen. Dezelfde deskundigen die de overtuiging hadden dat de zandpaden aardig afgedroogd waren. Dat bleek een illusie, zeker toen 1 van de mannen bij Mantinge (zie foto) de macht over het stuur verloor en in de berm belande. Het kostte ons bloed, zweet en tranen om Gert weer op het droge te krijgen.
Gelukkig kregen we ons koffieadres wat in het vizier, Bi-j Oons in Nieuw-Balinge. En ja, met het lekkerste appelgebak van Nederland. Nou ja, in ieder geval van Drenthe dan.
We zaten er gezellig, mede door de ontspannen uitbaters. Gert had inmiddels wat kleding uitgedaan. Wat opviel was een grote natte plek op de buik. We vroegen ons af of hij het shirt nat had aangetrokken, met een kleine kans daarnaast dat het ook zweet kon zijn.
Hoe we er op kwamen weet ik niet, maar spontaan ging het over kapsels. Daarbij had 1 van de partners van een niet nader te noemen fietsmaat in groepsverband benoemd dat zijn haar niet korter mocht.
Reden, ‘dan valt zien dikke kop teveul op’.
We hielden er maar snel over op.
We concentreerden ons op de derde bak koffie en op het vervolg van onze non-gravelride. Naast wat teleurstelling ook nog tegenwind uit het oosten. Door Geserbos viel het mee, maar kortten de route toch iets in. We blijven trainen, vergevingsgezind naar elkaar en trots op de inspanning!
Jan Zwiers
